Ronald Gerard
Ronald Gerard, adviseur Verkeersveiligheid, kreeg negen jaar geleden een ongeval tijdens een teambuildingsuitje. Hij hield er een verbrijzelde knie, chronische zenuwpijn en ernstige vermoeidheid aan over. Van overactieve allesdoener naar man in een rolstoel. Hoe krabbel je weer op als je leven zo drastisch verandert?
Ronald: ‘Als je ineens niets meer kunt, is dat nauwelijks te bevatten. Gelukkig liet de gemeente mij niet vallen. Ik kreeg lang de tijd om te herstellen. Tijdens die periode heb ik leren loslaten. Het woord ‘moeten’ gebruik ik lang niet meer zoveel als vroeger. En ik denk veel meer na over wat ik echt belangrijk vind om mijn schaarse energie aan te besteden.’
Iedereen heeft een verhaal
Je werkte als beheermanager. Nu doe je wat anders? Ronald: ‘Van de organisatie mocht ik zelf kiezen wat ik wilde oppakken. Het is ‘verkeersveiligheid’ geworden. Dat is heel concreet en betekent veel voor inwoners. Ik ben blij dat ik nog wat kan bijdragen, ook al werk ik minder. Het maakt een groot verschil in levensvreugde. Ik probeer sowieso positief te blijven. Je kunt je karakter niet veranderen, maar wel je software bijstellen. Focussen op wat wel kan in plaats van wat niet meer mogelijk is. De situatie heeft mij ook verrijkt. Ik heb meer mensenkennis gekregen. Iedereen heeft een verhaal. Ik oordeel en veroordeel niet meer zo snel.’