Geschiedenis Kranenburg

Craanenburg lag aan de noordoostzijde van Zwolle. Aan het begin van de twintigste eeuw raakte de algemene begraafplaats Meppelerstraatweg vol. Deze begraafplaats was in 1824 aangelegd buiten de vestingwerken van Zwolle, aan de uitvalsweg richting Meppel. Het was niet mogelijk om de begraafplaats uit te breiden of om meer begraafplekken te maken binnen de bestaande begraafplaats. Daarom zocht de gemeente naar een nieuwe locatie. Die vond de gemeente in havezate ‘Craanenburg’.

Mooi park

Kranenburg zou behalve enkel begraafplaats en een plek om dierbaren te herdenken, ook een park worden. Zwollenaren konden daar dan op zon- en feestdagen naartoe gaan om te wandelen. Naast het park Het Engelse Werk, aan de zuidwestzijde van de stad, wilde de gemeente ook graag een park aan de andere kant van de stad. In 1928 schreef de gemeente Zwolle een prijsvraag uit: wie ontwerpt op deze buitenplaats het mooiste gravenpark. Het winnende landschapsarchitectenbureau was H. Copijn & Zoon. Hun ontwerp ging uit van de bestaande structuren van de buitenplaats.

Copijn voegde aan de al bestaande paden twee ellipsvormige padenstelsels toe, waarlangs de graven in een parkachtig geheel zouden komen te liggen. Copijn heeft in het ontwerp elementen uit verschillende stijlperioden gecombineerd. Zo gebruikte hij onder andere de Hollandse landschapsstijl die in de negentiende eeuw populair was. Copijn ontwierp een grote vijver bij de ingang. Werklozen hebben deze vijver met de schop gegraven, in het kader van de werkverschaffing tijdens de crisisjaren van de jaren dertig. De
grote vijver is niet diep, ongeveer 1,20 meter.

Het ontwerp van Copijn is in fasen uitgevoerd. Eerst kwam de entree met de vijver erachter en het gedeelte van de begraafplaats wat nu het Parkgedeelte heet. De eerste begrafenis was in 1933. Het Bosgedeelte, het Hagenparkgedeelte en de Parnassusberg zijn uitbreidingen van latere datum.